Van helemaal alleen, naar een tafel vol vriendinnen

16 maart 2020, mijn verjaardag. Maar ook een dag die ik, en velen met mij, waarschijnlijk nooit meer vergeten. De wereld viel even stil, en mijn leven ook. Wat volgde, waren twee lange, eenzame jaren. Ik verloor bijna al mijn vriendinnen, bracht dagen achter elkaar binnen door, liep stage zonder ooit een voet op locatie gezet te hebben en studeerde uiteindelijk online af. Corona was een rare tijd.

Maar 2022 bracht verandering, eindelijk licht aan het einde van een lange, donkere tunnel. Eind 2021 besloot ik dat het genoeg was. De stilte, de eenzaamheid, het eindeloze thuis zitten… ik was klaar om weer te gaan leven. Klaar voor nieuwe vriendschappen, de soort waarbij je altijd bij elkaar terecht kunt. Waarmee je uren kunt bijkletsen over van alles en niets, of aan wie je midden in de nacht eindeloze spraakmemo’s stuurt, gewoon omdat je je hart even moet luchten. Vriendinnen bij wie ik mezelf kan zijn.

Dus ik nam een sprong in het diepe en installeerde Bumble. Niet om te daten, maar voor de functie Bumble BFF. Je chat, je spreekt wat af en kijkt of het klikt. Eigenlijk gewoon daten dus, maar dan voor vriendschappen. En dat was af en toe heel spannend, en af en toe zelfs een tikkeltje ongemakkelijk. Het ging ook niet altijd goed, soms klikte het, soms bleef het bij eenmalig afspreken. En dan moest ik achteraf eerlijk zeggen als het niets werd. Dat was lastig en ik voelde me altijd weer schuldig. Maar tussen al die ontmoetingen zat toch iemand bij wie het meteen goed voelde.

Maar helaas, de winter bracht opnieuw lockdowns, en zo bleef onze eerste “date” uit tot op een zomerse dag in mei. Spontaan nam ze een vriendin mee en waar we eigenlijk alleen een drankje zouden zijn, besloten we er ook nog een etentje achteraan te plakken. Tot laat in de avond hebben we aan een stuk door gekletst. Over onszelf, onze hobby’s en ja hoor: De kookclub.

Daar in die sushi-tent begon het balletje te rollen. Ze vertelden hoe ze dit al zo lang wilden, maar niet echt de juiste mensen konden vinden. Online waren kookclubs genoeg, maar eigenlijk alleen voor oudere dames. Dus waarom dan niet zelf iets beginnen? Van het een kwam het ander, en binnen een week hadden we zes meiden bij elkaar. Een gezellig clubje van zes compleet verschillende meiden, maar wel met één gezamenlijke hobby: koken.

Op een warme zomeravond in juli kwamen we voor het eerst samen. Spannend, zo’n tafel vol vreemden. Maar de ongemakkelijkheid was er snel genoeg vanaf, de avond vloog voorbij. Er werd veel gelachen en we wisselde zelfs de eerste kook-thema’s uit. We deelden ideeën, van onze eigen kookclub-instagram-pagina tot recepten en de eerste data’s werden geprikt. Dit ging echt gebeuren, een groepje meiden met wie we elke maand samenkomen voor een gezellige avond samen eten. Het voelde goed, ik hoorde eindelijk ergens bij.

Nu zijn we bijna drie jaar verder en de kookclub is er nog steeds. Elke maand weer een nieuw diner (of soms een lunch), een nieuw thema, nieuwe smaken en nieuwe verhalen. Ik denk dat de teller al wel op twintig dinertjes staat ondertussen. Gerechten die niet altijd even goed lukten of thema’s die vooral een gekke avond opleverde in plaats van een culinair hoogstandje. Maar elke maand kijk ik er weer naar uit.

Maar belangrijker nog: we werden vriendinnen. Niet alleen tijdens het koken, maar in alles. We zien elkaar nu bijna wekelijks voor picknicks, knutselmiddagen, filmavonden, spontane uitjes naar het tuincentrum of een winterse boswandeling. Afgelopen januari was zelfs ons eerste weekendje weg samen.

En weet je? Ik ben best trots op mezelf. Trots dat ik in 2021 die sprong heb gewaagd, hoe ongemakkelijk en kwetsbaar het ook voelde. Je zet jezelf toch online met het label: ‘ik heb geen vrienden’. Het idee om online vriendschappen te zoeken leek zo onnatuurlijk, maar uiteindelijk zaten we allemaal in hetzelfde schuitje.

En zo is mijn leven écht compleet veranderd en ben ik een groep vriendinnen én kookclub rijker!

PS: Ik begon deze blogpost met het idee om inhoudelijk te vertellen over de kookclub maar ik ben een beetje afgedwaald… In een volgende post zal ik jullie écht meer vertellen over onze dinertjes, thema’s en (soms bijzondere) kookkunsten.