Een jaar uit huis

Op 20 mei, 2024 verliet ik definitief het huis waar ik grotendeels ben opgegroeid. Het echt voelt als gister dat ik op mijn oude slaapkamer vloer mijn verhuisdozen zat in te pakken. Bizar om te bedenken dat er al een jaar voorbij is gevlogen. Dat ik alle seizoenen en elke soort weer al voorbij heb zien komen. We vierden onze verjaardagen in onze eigen eetkamer, vierden kerst onder een boom die we zelf hebben uitgezocht. Alle eerste keren zijn geweest. We zijn rond.

Er is zoveel veranderd in een jaar tijd. En tegelijk ook helemaal niets. Ik ben nog steeds net zo gelukkig als op die allereerste dag.

Een jaar uit huis, een jaar zonder ouders en een jaar waarin ik ineens alles zelf moest gaan doen en leren. Van rekeningen betalen tot het in elkaar puzzelen van Ikea meubels. Je denkt van tevoren dat je weet hoe het zal zijn, maar eigenlijk weet je het pas echt als je zelf ervaart. Op jezelf wonen is zoveel meer dan zelf de was doen en koken.

Nadat mijn vriend en ik beide waren afgestudeerd en een vaste baan hadden was het tijd om op zoek te gaan. Ik was er helemaal klaar voor. Ik voelde het in alles. Klaar om mijn eigen ritme te gaan volgen, om samen te leven met de persoon die ik het liefst elke dag om me heen heb. Klaar om niet langer met een koffer vol kleding op en neer te reizen, om niet meer af te tellen tot we elkaar weer zouden zien. Ik was klaar om etentjes te organiseren en vrienden uit te nodigen zonder dat mijn ouders daar last van zouden hebben. Klaar om te koken en bakken in mijn eigen keuken. Klaar om mijn eigen meubels uit te zoeken en een huis in te richten zoals ik dat wil.

En nu, een jaar later, kan ik zeggen: het is (bijna) alles wat ik ervan had gehoopt.

Een jaar later heb ik:

• Ontelbaar veel baksels gemaakt. Ik hield altijd al van bakken maar dat is alleen maar gegroeid. Van zuurdesem broden tot cupcakes en taarten. Ik heb echt heel veel lekkers gebakken.
• Het huis van onder tot boven helemaal uitgedost voor de kerst, het was echt een plaatje en ik kan nu al niet wachten tot het weer december is!
• Mezelf omgedoopt van een hondenmens tot een kattenmens. Ik had eigenlijk nooit echt wat met katten maar nu we er zelf eentje hebben ben ik helemaal om. Wat een gezellige diertjes om in huis te hebben.
• Slechts twee huisplanten dood laten gaan, vind ik toch best knap op een totaal van meer dan 15 planten in huis.
• Samen met mijn vriend al een eerste traditie opgezet: op feestdagen ontbijten we met verse wafels uit ons mini wafel-ijzertje. Ik ben benieuwd welke tradities volgen.
• 2 thema-kookclubs diner gehad in mijn eigen eetkamer, een Halloween-diner en een Mexicaans diner.
• Een miljoen keer de supermarkt bezocht? Boodschappenlijstjes maken of maaltijden vooruit plannen is niet mijn sterkste kant waardoor ik soms meerdere keren op een dag in de supermarkt te vinden ben…
• Mijn liefde voor tuinieren ontdekt, de tuin staat vol met eigen gezaaide moestuinprojecten. Ik vind het zo rustgevend om na een lange werkdag in de tuin aan de slag te gaan!
• Ontelbaar veel kringloopwinkels gezien in heel Nederland en ook ontelbaar veel kleine of grote schatten gevonden.
• Geleerd dat een huis niet altijd opgeruimd, schoon en netjes kan zijn. Hoe hard ik mijn best ook doe.
• Mijn liefde voor zondagochtenden ontdekt. Ik wordt nergens zo gelukkig van als een uitgebreid ontbijtje met een heerlijke kop koffie erbij. Even rustig wakker worden.
• Op de harde manier geleerd dat ik soms even een stapje terug moet doen. Mijn hoofd zit altijd vol met honderden to do’s maar soms moet ik ze gewoon even loslaten. Rome wasn’t build in a day
• ‘Maar’ 7 boeken uitgelezen. Ik kom vaak toch niet zo snel door mijn boeken heen als dat ik zou willen.
• Mijn band met familie veranderd en versterkt. Waar we eerst constant op elkaars lip zaten, merk ik dat tijd samen nu veel kostbaarder is. Echt quality time en dat waardeer ik enorm.
• Een klein beetje kluservaring opgedaan? Ik ben er nog steeds geen held in maar ik heb laatst zelf een paar gaten geboord en dat vind ik al een hele overwinning.
• Mezelf nog beter leren kennen. Ik weet nu nog beter waar ik wel of juist niet gelukkig van wordt.

Een jaar op mezelf wonen heeft me geen moment spijt opgeleverd. Niet van het huis, niet van elkaar. Het heeft me nog meer stil leren staan bij de kleine dingen: een rustgevend kopje kruidenthee, een warme douche na een lange dag of het zien ontpoppen van de bloemetjes in de tuin.

En natuurlijk is het niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Soms ben ik helemaal zat, het opruimen, poetsen, klussen, wassen, koken (en dat alles weer opnieuw). Ik verlies mezelf regelmatig in de chaos en raak enorm overprikkeld als het huis weer eens een troep is. Maar dat hoort er nou eenmaal bij en gelukkig weegt het niet op tegen de positieve punten.

En eigenlijk is het ook nog maar een jaar. Ik heb nog zoveel meer om te leren, te ontdekken en om van te genieten.